Acteur Romijn Conen vertelt het deels autobiografische, ontroerende verhaal van een vijftiger en zijn afasie.
Acteur Romijn Conen vertelt het ontroerende verhaal van een vijftiger die uit zijn huis wordt gezet door zijn vrouw: ‘Ik kan niet langer jouw geliefde zijn als jij je blijft verschuilen achter je handicaps. Je bent meer dan dat, maar je ziet het zelf niet meer.’ En dus trekt hij op zijn driewielfiets Nederland in om erachter te komen wat hij nog waard is. Voor zichzelf, maar meer nog voor de mensen die in hem geloofden.
Credits
tekst: Romijn Conen tekstbijdrage: Peer Wittenbols spel: Romijn Conen concept en regieadvies: Nanna Tieman dramaturgie advies: Bregje Benecke decor: Simon Haen
Conen raakte in 2015 deels verlamd en verloor vrienden omdat hij, volgens hemzelf, niet meer was dan een man in gebreke. In deze aangrijpende monoloog laat hij horen hoe hij, ondanks zijn afasie, woorden weet te vinden voor zijn wederopstanding. En voor de liefdevolle raad van zijn vrouw dat hij moest proberen weer ‘Romijn’ te worden. Een levenskreet van een acteur pur sang.
Dit, deels autobiografische, stuk is de comeback van Romijn Conen op de Vaderlandse podia. Een levenskreet van een acteur pur sang.
